Nelson, Kaikoura en Christchurch

Hoi allemaal,

Vandaag is het al weer de 27e van November. Dat betekent dat ik al weer bijna 3 weken in Nieuw Zeeland verblijf.
Helaas nog steeds geen foto's, want deze computer heft een sort kap, waardoor er geen usb aansluiting te bereiken is :s

Nelson vond ik superleuk. Een kleine stad - dorp, in onze Nederlandse ogen - met een gezellig centrum. Meteen de eerste dag ontmoette ik al een groep leuke mensen, waarmee ik die avond naar een open mic night ben geweest, waar iemand uit het hostel zong en zichzelf begeleidde op gitaar. Onder het genot van een lokaal biertje genoten we van live muziek. De dag erna ben ik naar het Founders Heritage Park geweest. Dit is een park, waarin aandacht wordt bested aan de mensen die Nelson vorm hebben gegeven. Door middel van de originele gebouwen, zoals de kerk, of replica's, toont men hoe het leven er vroeger aan toe ging. Dit mini-dorpje bevat onder andere een schoenmaker, een dokter, een apotheek en een oud vliegtuig. Ontzettend interessant om te zien. Dat het een heerlijke warme dag was, was ook niet vervelend.
Die avond hielden we een game-night in het hostel. Leuk om allerlei kaartspelletjes uit andere landen te leren.

De volgende dag vertrok ik naar Kaikoura. Hier kwam ik rond 12.00 uur aan. Eerst maar eens het hostel in, om van mijn backpack af te zijn. Hierna besloot ik lekker op het strand te gaan zitten. "Nee, niet weer die zandvlooien!!!". Oh jawel. En deze bleken nog agressiever. Zelfs wanneer ik liep vielen ze mijn armen aan. Dan maar op een bankje.
Eenmaal terug in het hostel ontmoette ik leuke mensen. Een meisje kwam net van een schip af, waar zij werkte voor haar verblijf. Het schip werd, op 6 mensen na, complete gerund door mensen die dit deden en er waren een aantal vrijwilligers. Ook was dit schip begaanbaar voor mensen met een handicap. Zo was er een 70-jarige vrouw, in een rolstoel, die hielp bij alles dat er moet gebeuren op een schip. Zelfs het roer had ze meermaals in handen. Dit vond ik ontzettend bijzonder en hoe gaaf is het als je mee kunt op zo'n schip? Het meisje vertelde dat ze langs een gedeelte van Australie en de gehele kust van Nieuw-Zeeland is gevaren. Nu was ze voor twee dagen in Kaikoura, waarna ze weer terug naar huis ging. Met een aantal gelijkgestemden, gingen we die avond uit eten in het beste restaurant in Kaikoura. Ik heb een heerlijke vis gehad, waarvan ik helaas de naam ben vergeten.
Een Ierse vrouw, die ook mee was, ging voor de Grouper, omdat ze het zo grappig vond dat dit een vis was, terwijl dit in Ierland total iets anders betekent. In Ierland heb je pubs, waarin het voor de jongens een soort sport is om dames in hun billen te knijpen. Zij worden Groupers genoemd. Toen bleek dat er een pub was die "The Grouper" heet, hadden we het natuurlijk helemaal niet meer.
De dag erna heb ik samen met het schip-meisje de wandeling naar de "Point Kean Seal Colony" gedaan. Deze prachtige wandeling voert je langs de kust, rechtstreeks naar een rotspartij, waar zeehonden liggen te zonnebaden en hun schoonheidsslaapje liggen te doen. Het is soms goed zoeken naar een zeehond, gezien ze enorm goed gecamoufleerd zijn. Echter, je neus is hier je grote vriend. Wanneer je namelijk op zo'n 20 meter afstand bent, komt er al een weeige vislucht voorbij drijven. Zo weet je ook dat je op moet letten dat je niet te dichtbij komt. Dat is namelijk niet iets dat ze waarderen.
We kwamen hier twee jongens in wetsuit tegen. Een van hen had een octopus gevangen, die ze van plan waren op de barbeque te doen die avond. Ze hadden tevens een Paua schelp gevonden, ook bestemd voor hun avondeten, of "tea", zoals ze dit in Nieuw-Zeeland noemen. Handig, die zuignappen, moeten ze hebben gedacht. En "plop", daar werd de paua een de zuignappen van de octopus gehangen. Wat ik persoonlijk enorm zielig vond, is dat ze de octopus niet meteen goed dood hadden gemaakt. Ze hadden geen idee hoe je dit moest doen en de octopus was, nadat ze hem met een stok hadden geprikt, nog steeds in leven. Een grote vuilniszak kwam tevoorschijn, waar het dier in werd gestopt. Enorm zielig, als je het mij vraagt.
Op de terugweg besloten we voor seafood barbeque te gaan. Heerlijke Coquilles gegeten hier.
Die avond speelden we met een aantal een potje pool in de Grouper (de pub).
De dag erna deed ik nogmaals de wandeling, dit keer samen met de Ierse vrouw. We besloten een kijkje te nemen in het aquarium. Wat een ontzettend deprimerende plek is dat. Kreeften die met velen in een klein reservoir zijn gestopt, een octopus die zijn hoofd bleef stoten, in zijn pogingen uit het aquarium te komen en zeesterren die je kon aanraken en die vervolgens van het rotsje waarop ze lagen vielen en voor dood bleven liggen. Onbegrijpelijk! We waren hier dan ook snel klaar en haastten ons weg. De rest van de wandeling weer naar de zeehonden gedaan. In een poging niet te dichtbij een slapende zeehond te komen, warden we opgeschrikt door een sort luid geblaf vanuit de bosjes. Bleken we op slechts 2 meter van een zeehond te zijn, die hiervan niet was gediend. In onze vlucht joegen we nog een stel ganzen (met kuikens) op de vlucht en maakten we een ouder echtpaar aan het lachen. Oke, en onszelf.

De dag erna was het tijd Kaikoura gedag te zeggen en te vertrekken naar Christchurch. Mijn nieuw verworven Ierse vriendin ging mee. Helaas had ze de verkeerde data ingevoerd bij het boeken van haar hostel, waardoor ze hier niet terecht kon. Na wat gedoe was er gelukkig eindelijk een plaats vrij in een ander hostel. We besloten eerst nog wat rond te lopen in Christchurch. Een beetje een spookstad, op sommige plaatsen. Je ziet de gevolgen van de aardbeving nog duidelijk en het leven van alledag heft zich wat verplaatst naar de buitenwijken. Gelukkig zie je ook veel opbouw. Waar de tram enkele dagen geleden nog niet reed, is dit nu wel weer het geval.
Inmiddels alweer aangekomen bij afgelopen zondag. We zijn naar het strand geweest, waar een demonstratie gaande was tegen het boren naar olie in Kaikoura. Een vreemde zeemist trok over het strand, die het geheel een vreemd aanzien gaf. In Christchurch zelf was het zo'n 25-18 graden, terwijl het op het strand echt koud begon te worden.
De dag erna ben ik met twee meiden uit het nieuwe hostel naar de "Botanical Gardens" en het "Canterbury Museum" geweest. In de botanische tuinen is een geweldige rozentuin te vinden. Alleen al de geur die daar hangt is geweldig:) Het Canterbury museum was zeer interessant. Het bevatte veel Maori voorwerpen, zoals vishaken en zelfs een rugzak, Maori-stijl. Omdat het slecht weer was, besloten we die avond lekker wat films te gaan kijken met een hele groep, onder het genot van chocola en thee.
De dag erna naar het "Earthquake museum" geweest, waar de aardbeving(en) in Christchurch worden uitgelegd. Er werd een documentaire getoond, waarin mensen over hun ervaringen vertelden. Zo was er een man, die op tv zag dat het gebouw waarin zijn vrouw werkte was getroffen door de aardbeving. Hij twijfelde geen moment en zette alles op alles om van Wellington naar Christchurch te komen. Er was een bus die ging. Eindelijk in Christchurch aangekomen, bleek het gebouw in brand te staan. Reddingswerkers deden wat ze konden om de brand te blussen en te zoeken naar overlevers. Ondertussen wachtte de man. En wachtte nog langer. Uiteindelijk meer dan 30 uur. Al die tijd bleef hij hopen dat zijn vrouw naar buiten zou komen. Toen kwam er een reddingswerker naar hem toe die zei dat er geen overlevers meer binnen waren. Uiteindelijk duurde het 3 dagen voor ze het lichaam van de overladen vrouw hadden geidentificeerd.
En zo waren er nog vele verhalen meer. Onzettend indrukwekkend. Gelukkig was er ook te zien welke inzamelingsacties er gehouden waren, hoe aardbevingen ontstaan en wat men in constructies van gebouwen doet om toekomstige aardbevingen te kunnen "opvangen".
Hierna dwaalden we wat rond in de RE:start mall. Deze mall bestaat uit zeecontainers, waarin winkeltjes en kraampjes met eten gevestigd zijn. Ik vind dit een ontzettend inspirerend idee.
Vandaag huur ik waarschijnlijk een fiets, samen met een ander Nederlands meisje uit mijn hostel. Wellicht gaan we even naar het strand of fietsen we gewoon wat rond. Aan de linkerkant van de weg, dat dan weer wel.

Morgen vertrek ik uit Christchurch en ga ik naar Oamaru. Ik weet nog niet precies wat ik hier ga doen, maar het plaatsje klinkt leuk;)

Liefs

Van zelfvoorzienend naar mezelf van alles voorzien

Al zittende in de public library van Nelson, nu echt een blogpost, na mijn lap tekst op Facebook. Het was wat lastig gebruik te maken van het internet, vanwege mijn verblijf bij mijn oom en tante. Bijna compleet zelfvoorzienend zijn betekent in dit geval ook niet altijd gebruik kunnen maken van de luxe die internet is. Heb ik het gemist? Dat valt enorm mee. Ik merkte dat je grotendeels zonder kunt, hoewel het voor het maken van boekingen e.d. toch niet overbodig is.
Ik heb weer van allew mogen doen, voornamelijk veel mooie wandelingen. Ik ben ten slotte in Nieuw Zeeland. Abel Tasman National Park was fantastisch. Per boot langs alle baaien gevaren en zelfs een aantal dolfijnen gezien, heel bijzonder. Bij Tonga Quarry ging ik van boord, om 2 uur te wandelen naar Medlands Beach. De eerste klim van een half uur was wat pittig, daar het pad behoorlijk steil omhoog liep. Maar ook fijn hoor, jezelf aan het werk zetten! Het pad liep door bos, langs mooie stranden en zelfs langs 2 watervallen. Wat een kabaal zeg! Eenmaal in Medlands Beach had ik nog 2 uur tijd voor ik weer de boot op kon. Ik kan je vertellen, zittend op een rots de zee in turen en een powernap op het strand zijn compleet geen straf, helemaal omdat er geen zandvlooien aanwezig waren dit keer.
Ook heb ik Motueka verder verkend. Ik ben naar het strand gelopen en heb hier wat gebladerd in mijnn Lonely Planet, wat zitten dagdromen en mezelf toen een schop onder de kont gegeven en de wandeling van anderhalf uur gelopen. Aan de kust lag een oud scheepswrak, compleet verroest. Ik zal proberen binnenkort wat foto's te plaatsen, waaronder daarvan. Ook dit vraagt wat meer moeite ivm een camera die niet op mijn tablet aangesloten kan worden. Oh well, dit komt vanzelf.
Terug naar het strand. Letterlijk. De dag erna mocht ik namelijk de mountainbike van de moeder van mijn tante lenen. Wel even wenen hoor, links fietsen. Naar welke kant kijk je eerst bij het oversteken? "Er komt niets aan, oh help, toch wel, want ze komen van rechts ipv links bij een rechte weg." Maar alles went, dus dit ook.
Gister (zondag) een mooie wandeling naar grotten gedaan met de familie. Maar eerst vissen met mijn neefjes. Isaak ving zijn eerste forel. Hierna de "tramp", 16 km buiten Nelson. Een pad dat overging in bos. F en toe moeten we de rivier over steken, al balancerend op stenen. Omdat de rest dit soort tramps gewend is, zat er een behoorlijk tempo in. Voor mij als groentje was het soms lastig zo snel in te schatten hoe ik mijn voeten diende te plaatsen tusen alle boomwortels en stenen in het bos. Toch werd ik verrast door een modderpoel. Tot aan de nek in de drek... oké,  slechts één enkel, maar toch... avontuurlijk hoor:p de laatste klim van 30 minuten naar de grot was erg zwaar. Ik moest twee keer stoppen om mijn adem te hervinden. Zelf ben ik de grot niet ingegaan omdat het glad en erg stijl was en ik genoeg kon zien vanaf buiten. Mijn neefjes kwamen er met modderige handen en zelfs gezicht (hoe ze dat hebben gedaan?) weer uit. Moe maar voldaan gingen we terug en vervolgens terug naar huis. Ik naar mijn "room with a view", zoals Karen's moeder het gastenverblijf noemt vanwege het geweldige uitzich op een rivier en bergen (heuvels, in de ogen van kiwi's). Mijn tas maar eens ingepakt en toen gezamenlijk genoten van Isaak's forel van de gril. Yum!
Vandaag stond ik om 05.30 op, om de bus van 07.15 te nemen naar Nelson. Nog even één van de babygeitjes de fles gegeven en toen was het afscheidtijd. Tijdens het wachten op de bus naar Nelson een Nederlandse man ontmoet - het accent, je pikt ze er toch uit - en in Nelson nog een kopje kofie gedronken. Na mijn boodschappen en deze post zoek ik het hostel maar eens op om die zware backpack te lozen. Vanaf nu ben ik "op mezelf aangewezen". Spannend, maar ik heb er zin in!

Groetjes uit kiwi-land