There's no business like monkey business, but Elephants do it better

Van relaxed Pai, gaan we vandaag alweer naar Chiang Mai, Lopburi, Koh Phi Phi en Koh Lanta. Soms kan ik bijna niet meer bijhouden wat ik allemaal heb gedaan en heb mogen zien. Zoveel indrukken, zoveel moois! Ik zal proberen een weerspiegeling van de/mijn werkelijkheid te geven. In Chiang Mai nam ik afscheid van gekke, lieve Sjoerd. Wat hebben we gelachen. Heel fijn om op deze manier even een beetje thuis te zijn. Maar eerst zijn we nog naar de Saturday Walking Street geweest om daar ons avondeten bij elkaar te scharrelen. Compleet gefrustreerd kwamen we er weer vandaan, gezien het een hele attractie is voor hordes toeristen. Bijna konden we ons niet losmaken van de menigte, maar op zich wel weer een beleving, zoiets. Verder heb ik een geweldig uitstapje gedaan naar het Elephan Nature Park. Sommigen zullen het wellicht al op Facebook hebben gelezen, gezien ik er wat schreef bij de foto's die ik plaatste, maar ook hier zal ik uitleggen wat het precies inhoudt. Het begon allemaal met Lek, "klein" in het Thais. Maar deze dame heeft een ontzettend groot hart. In haar uppie begon ze ongeveer 25 jaar geleden met het redden van olifanten, die slecht werden behandeld door hun eigenaren. Thailand staat bekend om het rijden op deze prachtdieren, iets dat vele toeristen dan ook graag mogen doen. Maar eigenlijk is het allemaal niet zo rooskleurig als het wel lijkt. Een olifant is geen dier om op te rijden. Hij laat het ook niet zomaar toe. Om ze te domesticeren, wordt grof geschut ingezet. Er werd ons een documentaire gezien, waarbij enkele geschiedenissen van geredde olifanten werden uitgelicht. Stuk voor stuk hartverscheurend en stuk voor stuk een weerspiegeling van hoe mensen met olifanten omgaan. Zo gebruikt men een traditionele manier om ze onderdanig te maken. Er wordt met een stok geslagen op de slurf, men gebruikt stokken met een spijker om verwondingen aan te brengen op bijvoorbeeld de poten van een olifant en ga zo maar door. Als je dit al voor je ziet, wil je de volgende paar zinnen wellicht overslaan. Een van de olifanten in het park is blind. Haar verhaal begint bij een wonder dat zwangerschap heet. Helaas werd ze gevangengenomen en hard aan het werk gezet in de bergen. Op een gegeven moment moest ze bevallen. Hier werd haar de rust en tijd niet voor gegeven, waardoor het babyolifantje de berg afrolde en deze val helaas niet overleefde. Met een gebroken hart weigerde de olifant om werk te verzetten. Rouwen werd haar echter niet gegund en men schoot haar in haar ene oog. Na enkele dagen van werk stortte de arme olifant in. Men besloot dat het een goed idee was om haar ook in haar andere oog te schieten. Haar verhaal is er helaas een uit velen. Gelukkig was daar Lek, die de olifant kocht en besloot dat ze nooit meer hoefde te werken. En zo deed ze dat met velen. Deze slimme dieren mogen een heerlijk rustig leven lijden in het park, waar ze genoeg ruimte hebben, vrij kunnen rondlopen en voldoende voedsel en positieve aandacht krijgen. Als toerist betaal je entree, die rechtstreeks naar de verzorging en het voedsel voor de olifanten gaat. Je kunt ze dan helpen voeren en wassen in de rivier. Allemaal alleen als de olifant het wil. Heel mooi vond ik de band tussen Lek en haar vrienden/familie, want zo zien zowel zij als de olifanten het. Wij hadden het geluk een bijzonder spel te mogen aanschouwen. Lek ging achter een steen zitten en de olifant ging daadwerkelijk naar haar op zoek, puur vanwege hun liefde voor elkaar. Hij ging boven haar staan en raakte haar liefdevol aan met haar slurf. Ze voelen dat Lek alleen maar het beste met ze voor heeft en lijken hun dankbaarheid te uiten. Een heel verhaal, maar dit is iets dat mij echt aan het hart gaat. De wereld kan nooit genoeg mensen zoals Lek hebben. Tijdens deze dag ontmoette ik twee hele leuke mensen: de Amerikaanse Danny en de Duitse Phillip, toevalling uit hetzelfde hostel. Die avond besloten we met een heel stel mensen te gaan stappen. Behalve gezellig, ook een interessante avond. De Rooftopbar was erg gaaf. Iedereen zat er lekker op kussens op de grond. Een irritante Thai, die anderhalve kop kleiner was dan ik, besloot helaas dat 'ie me wilde versieren. Ik kwam maar niet van hem af, hoe vaak ik ook zei geen drankje te willen, dat ie weg moest gaan, etc. Irritant! Een ding moet ik ze hier meegeven: ze zijn wel vasthoudend... Ook Nadine, een half Thais, half Duits meisje, kan dit navertellen. Na de rooftopbar bezochten we "Spicy". De naam klinkt interessant en die maakte de verwachtingen waar. Thaise jongedames waren hier op zoek naar blanke jongens en blanke oudere mannen waren op zoek naar Thaise jongedames. En dat ging er behoorlijk vunzig aan toe. Ook dit soort dingen zijn nog steeds aan de dagelijkse orde in Thailand. Nadat we ons drankje op hadden waren we hier dan ook snel weg. Je kunt veel zeggen van deze avond, maar saai was hij zeker niet. Verder in Chiang Mai genoten van een Thaise massage, niet zo ontspannend als dat klinkt. Je wordt echt in allerlei bochten gevouwen en gekraakt. Je spieren worden wel echt losgemaakt en naderhand voel je je hernieuwd. Ik ben ook nog een fiets wezen huren met Nadine, maar het was zo warm en we waren erg moe, dat we misschien anderhalf uur hebben gefietst en welgeteld 1 tempel hebben gezien. Daarna zijn we lekker gaan ontspannen, wat soms ook nodig is. Tot slot heb ik vanaf Chiang Mai een dagtripje gedaan naar Chiang Rai en The White Temple. Een vreselijk slaapverwekkend dagje en ik was de enige niet-Chinees. Helemaal niet erg, maar wel jammer als niemand Engels spreekt en je zelf geen Chinees spreekt. The White Temple was prachtig, maar ik was blij terug te zijn. En toen besloot ik naar Lopburi te gaan, een stad met oude tempels en hordes makaken (een apensoort), op ongeveer 2 uur van Bangkok. De nachttrein ernaartoe was relaxed, met een eigen bedje met gordijntjes en airco. Wat minder relaxed was, was het feit dat ik om 05.00 uur aankwam. Dit betekende dat er niets open was. Ik heb wat rondgelopen en gedommeld op het station. Hierna zocht ik het hostel op, dat pas na 08.00 open was. Helaas was de check-out 12.00, wat betekende dat ik veel tijd te slijten had voor ik de kamer in kon. Ik nam een ontbijtje, liep wat rond en boekte mijn bus naar Bangkok voor de ochtend erna. Hierna brak zo langzaamaan lunchtijd aan en erna verwachtte ik toch wel eens in de kamer te kunnen. Mij was beloofd dat ik er 12.00 uur in zou kunnen. Maar tegen die tijd werd gezegd dat ik nog even moest wachten. En toen nog even, waarna even in 2 uur veranderde. Tegen die tijd was ik zo chagrijnig van de vermoeidheid en was ik inet goed te pas, dat ik ze bijna smeekte om nou eens die verrekte kamer in te mogen. Eindelijk groen licht en ik stortte me op het bed, om er de 3 uur erna niet uit te komen. Vervolgens wekte ik mezelf met een verfrissende douche en ging op zoek naar tempels met apen. Nou, die waren er in overvloed! Ik lette even niet op en was opeens op 2 meter afstand van een horde apen, die middenop de straat zaten. Ik durfde niet te dichtbij te komen en loop maar geen risico op Rabies, maar ik vond het wel heel bijzonder om te zien. De tempels op zich waren ook prachtig, maar waren eigenlijk bijna hetzelfde als die in Ayathaya. De dag erna naar Bangkok met de nachttrein en vervolgens die nacht van Bangkok door naar Koh Phi Phi per bus met Jacky. Op dit eiland hadden we een fijn hostel met prachtig uitzicht op het strand en de heldere azuurblauwe zee. Wauw! Heel leuk was dat Sjoerd ook naar Koh Phi Phi kwam, dus van de dag erna hebben hebben we een feestje gemaakt, met relaxen op het strand en die avond gezellig uit eten - eigenlijk doe je dat sowieso elke dag voor ontbijt, lunch en avondeten, omdat je in de hostels niet zelf kunt koken en het goedkoop is - met een hele groep. Hierna zijn we gaan feesten op het strand, wat echt geweldig was! De dag erna hebben we met de hele groep een boottripje gedaan met snorkelen, een vikinggrot, een strand vol apen en bovendien het strand uit de film The Beach, met Leonardo DiCaprio. Het hoofdstrand op zich was niet zo bijzonder, maar ze werd omlijst door hoge rotsen en kliffen en als je over het eiland naar de andere kant liep, kwam je daar bij een trap naar beneden. Hier hebben Sjoerd en ik ook gesnorkeld en het was daar zo ontzettend mooi! Met rotsen, kleurrijke vissen en koraal en de heldere blauwe zee was het een strand uit miljoenen. Echt een unieke plek. Gister zijn we (Sjoerd, Jacky, Evy, onze nieuwe vriendin Layla en ik) naar Koh Lanta gegaan, ook een van Thalands mooie eilanden. De aankomst was echter een crime. We werden helemaal gek van opdringerige mensen die ons in hun hostel wilden hebben. Na hen te hebben afgeschud, werden we van alle kanten belaagd door taxi- en tuctuc-chauffeurs. "Tuctuc?", "Whe're you go?", "Taxi, seveny Baht", "You go wi miee" (nee geen typfouten), weergalmde het op de straten bij de pier van Koh Lanta. Ik kon mezelf niet meer horen nadenken, dus we besloten te mee te gaan met een vriendelijk en rustig vrouwtje en haar tuctuc. Ze ging dan wel heel erg langzaam, maar in elk geval bracht ze ons waar we moesten zijn en was ze de enige niet-opdringerige chauffeur. En toen zagen we het hostel, een gafe plek! De eigenaar is een enigszins excentrieke man, met een enorm charisma en een energieke geest. Hij en zijn vrouw zijn zo ontzettend gastvrij, niet te geloven. Die avond konden we gebruik maken van de barbeque of kon zijn vrouw voor ons koken, als we de ingredienten meenamen. Zo gezegd zo gedaan en we bezochten de lokale markt, waar we allerlei verse groenten en fruit scoorden en zelfs een vis. Sjoerd en ik wisten, dankzij de kookcursus in Pai, precies waar we op moesten letten. Dat gaat iets verder dan "Hij moet gekoeld liggen op ijs". Ook de ogen dienen helder te zijn bijvoorbeeld. Die avond hebben we alles bereid, waarna we een geweldige barbeque hadden, onder het genot van een Chang biertje, het bekendste Thaise bier. De kindjes van de eigenaar zijn overigens ook erg grappig. Ze lijken het enorm gezellig te vinden dat er verschillende mensen in het hostel zijn en proberen je dan ook van alles duidelijk te maken. Jammer dat ik geen Thais spreek, op wat basiswoordjes na. Khop Khun Kra (bedankt) voor het lezen). Liefs!