De laatste twee weken van mijn reis door Nieuw-Zeeland, een land waar ik - hoe cliché ook - verliefd op ben geworden.
Onder het genot van mijn dagelijkse bakje yoghurt met muesli en met geweldig uitzicht dan eindelijk wat tijd gevonden een blogje te typen.
Met Leonie, het Nederlandse meisje dat ik ontmoette in Coromandel Town, ben ik naar Thames gereden, waar een marktje stond. Hierna zijn we doorgereden nar Tauranga, waar Mount Maunganui is. Een leuk kustplaatsje, maar echt veel is er niet te doen. We zijn die avond nar een Turks restaurantje geweest, waar ze tongstrelend lekkere maaltijden verzorgen.
De dag erna Mount Manganui getrotseerd en genoten van de mooie klim naar de top, die overigens best pittig was.
Omdat we erg vroeg op pas waren gegaan die dag, zat de klim er nog voor 1 uur op. Tijd om te besluiten wat we zouden gaan doen. Omdat Raglan lastig te bereiken is per bus, besloot ik verder te reizen met Leonie en de keuze viel op Rotorua. Ik krijg blijkbaar geen genoeg van de rotte eierlucht van deze stad;) De derde keer was het.
Vrijwel direct ontmoetten we superleuke mensen, waarmee we die avond gingen stappen in de Pigs and Whistle. De live-muziek was een kers op de taart en zorgde voor een geweldige avond. De gratis shotjes droegen hier ook aan bij, maar bovenal natuurlijk de gezelligheid.
De volgende dag besloten we met een gezelschap - Leonie, de tvens Nederlandse Ruben, Australische Sally en de Israelische Dan - naar Wai-O-Tapu te gaan. Dit is een park vol geisers, warm waterbronnen en kleine meertjes, gekleurd door allerlei verschillende mineralen zoals koper. Ook bewonderden we geiser Lady Nox, die het water wel tot 25 meter hoog kan spuiten. Ik vond het allemaal schiterend. Die middag besteedde ik nuttig in de zoektocht naar een nieuee bikini, gezien die van mij stuk was gegaan. Die avond besloten we met een hele groep samen te koken. Een vriend van Ruben, Oscar, sliep de nacht ervoor toevallig in dezelfde dorm als één van de auteurs van de Lonely Planet. Hij kreeg van hem een goede tip; de Kerosene Creek. Dit is een warmwaterstroom, die met een waterval eindigt in een soort poeltje. Hier zijn we voor het eten naartoe gegaan, waar we hebben genoten van het warme water. Wat een mooi en nog onontdekt plekje was dit. Het kostte ons veel moeite het water uit te gaan en ons hostelwaards te begeven, maar het liep inmiddels tgen 20.30 en we moesten nog koken. In het hostel genoten van ons heerlijke en veel te grote maal, buiten in de tuin. Pas om 01.00 ging ik naar bed, en dat terwijl ik om 03.00 al weer een bus moest hebben om via Auckland naar Whangarei te gaan. Helaas betekende dit ook het afscheid van alle leuke mensen in Rotorua, maar sommigen van hen zie ik wellicht terug im de toekomst.
Na een ontzettend brakke busreis dan eindelijk aangekomen in Whangarei. De rest van de middag heb ik mijn gemiste nachtje ingehaald in de niet zo relaxte bedden van het hostel. De dag erna een mooie wandeling gedaan naar een centrum waar ze gewonde vogels verzorgen. Ze heben hier o.a. een albatros en kiwi's. Helaas was het centru, dicht, maar de albatros heb ik wel gezien. Wat een mooie en vooral grote vogel!
Die avond had ik een bus naar Paihia, een pittoresk kustplaatsje in The Bay of Islands.
De volgende dag ontmoette ik de Nederlandse Erik, die natuurlijk meteen wist dat ik Nederlands ben door mijn accent. Lastig uit te leggen war het hem nu precies in zit, maar je pikt ze er werkelijk altijd uit. Hij zou die dag naar Russel gaan met een aantal mensen en vroeg of ik ook mee wilde. Schiereiland Russel stond zowaar op mijn planning voor die dag dus natuurlijk ging ik mee. De Duise Tine, Eva en Martin ook. Met een bootje gingen we vervolgens naar Russel, waar we een ontzettend steile wandeling naar een lookout point deden en vervolgens naar het strand gingen. Die avond hebben we hamburgers op de barbeque gedaan en nog tot laat zitten klesen. Supergezellig! Tine, Erik en ik besloten de dag erna een auto e huren om naar Cape Reinga te gaan. Dit zou het meest Zuiderlijke punt van Nieuw-Zeeland moeten zijn - overigens een dikke FALSE - maar vooral speciaal zijn de Tasman Sea en de Pacific Ocean die elkaar begroeten en hun golven tegen elkaar aanwerpen. Surrealistisch om te zien. Tevens hebben ze een kleurverchil. De ochtend van onze roadtrip vond Erik nog een vierde persoon om mee te gaan: de Nederlandse Han. De weg naar Cape Reinga was prachtig, met heuvels, roodgekleurde rotsen en veel groen. En uiteindelijk witte stranden en water, heel veel water;)
Na Cape Reinga reden we naar een plaats war je kunt sandboarden. We huurden elk een board en begonnen aan de blote-voeten-klim door het witte warme zand. Deze plek leek net op ee Sahara, heel bizar. De klim door het rulle zand was ontzettend zwaar en eenmaal boven dacht ik eventjes: "Waar ben ik nu weer aan begonnen?" Op je buik lig je op het board, je voten gebruik je als remmen en om te sturen en je kunt to wel 80 km per uur behalen. Maar daar gingen we hoor. En wow, hoe gaaf was dit? Het zandhappen daargelaten en zand op plaatsen waar je geen zand wilt. Je ogen bijvoorbeeld. Het remmen lukt nog niet zo top, dus ik maakte beneden een stuk of wat koprollen voor ik tot stilstand kwam. Een uitpuffen en tijd voor ronde 2. Dit keer ging het beter. Als de kli, omhoog niet zo pittig geweest was, was ik veel vaker gegaan, maar ik was echt kapot haha. Die middag maakten we nog tijd voor de 90 Mile Beach, die leek op sommige van onze Nederlandse stranden. Ah, home! Het water was veel te koud om te zwemmen maar we hadden lol met alle pogingen een foto te maken waarop we allemaal sprongen. Laat je niet foppen door geslaagde foto's van springende mensen, hier is heel wat aan vooraf gegaan. We zijn hierna doorgereden naar Manganui, ies anders dan Mount Maunganui overigens, waar we Fish&Chips bij de beste shop in Nieuw-Zeeland aten. Superlekker maar wel erg vet hoor. Het uitzicht was er betoverend en met pijn in ons hart besloten we de terugweg te vervolgen. Rond zonsondergang waren we terug in Paihia, waar we nog een drankje dronken.
De dag erna deden Eva, Erik en ik de Hole in the Rock cruise. Deze cruise vaart lang vele eilanden in de Bay of Islands. Op een gegeven moment spotte ik dolfijnen en ook de kapitein moet ze gezien hebben, want we stopten. Wel 25 dolfijnen zwommen om de boot en speelden in het water. Er wren zelfs een paar jonkies. Zo gaaf om te zien. We hebben hier een hele tijd in het water gelegen met de boot, omdat niemand er genoeg van kreeg. En hoe kam het ook met deze prachtige en slimme dieren. Hierna zijn we doorgevaren naar de Hole in the Rock, gevormd door de zee. Hier voeren we onderdoor. Mooi hoor. We stopten nog op een Maõri eiland, waar een Maõri-dame ons leerde een crème te maken die insecten-werend werkt, de jeuk na een beet verhelpt en tevens helend werkt. Na de cruise hebben we lekker op een loungeterras gezeten en genoten van de zon. Die avond kookte Martin voor ons. Een lekkere maar véél te pittige pasta.
Gister was alweer mijn laatste dag in Paihia. Ik heb een wandeling gedaan met Eva, die ons langs een waterval en door mangroven voerde. Supermooi en bijna geen mens te bekennen. Na ongeveer 13 km waren we wel moe. Die avond weer samen gegeten. Helaas zonder Erik, Martin en Tine, die al verder waren gereisd. Die avond uitgegaan met een groep. Overigens word je hier om 01.00 uur al de kroeg uitgeknikkerd. De uitsmijter hijgde ons in onze nek, om te zorgen dat we maar snel ons drankje opdronken. Ondanks dit een hele leuke avond gehad.
Zometeen heb ik een bus naar Auckland, waar ik nog 3 dagen verblijf voor ik het prachtige Nieuw-Zeeland alweer moet verlaten. Maar ik treur niet, want Australië is immers aan de beurt. Maandag vlieg ik naar Melbourne, vanaf waar ik anderhalve maand langs de oostkust omhoog reis naar Cairns.
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten