WAUW, wat een week! Ontzettend veel gezien en gedaan en met name genoten.
In Taupo de Huka Falls wandeling gedaan. Geen gemakkelijke lokatie om te vinden zo bleek. Net op het moment dat Samara en ik de weg wilden vragen aan twee vriendelijk uitziende heren, vroegen ze het ons. Hierop besloten we maar samen te zoeken. Het bleek de start van een supergezellige wandeling. Na een wandeling die prachtig was maar een stuk langer duurde dan verwacht, kwamen we dan eindelijk aan bij de wonderschone Huka Falls. Ze markeren de Waikato, NZ's langste rivier. 10 meter stort ze zich met bulderend geweld omlaag, iets dat ondanks het kanaal toch rustgevend is. Na de falls zijn we doorgelopen naar de Honeyhive, een plaats waar men bijen houdt en allerlei natuurlijke producten met honing verkoopt. De honing proeven kon ook en men stookt er zelfs wijn en sterke drank van honing. Superlekker! De weg ernaartoe was echter één groot avontuur, met hard rijdende auto's rakelings langs ons heen. We hadden het pad kennelijk gemist. Gelukkig bracht een vriendelijke automobilist ons veilig naar onze bestemming. Op de terugweg vonden we het goed verscholen pad gelukkig wel. Aan het eind van de wandeling - het liep al tegen 6en - zijn we naar de Hot Water Stream gelopen. Niet te geloven hoe warm dit water is. Zo warm dat mijn voeen moeten wennen. En dat gewoon in een rivier. Het water was namelijk afkomstig van buurman geiser.
De dag erna zijn Samara en ik gezellig een bakkie gaan doen aan Lake Taupo. Samara kende de Nederlandse Willemien en Rogier nog van haar reis met de Transsiberian Express. Wat een leuke mensen, met een eigen reiskruidentuintje. Backpacker chique;)
Hierna zijn we naar Rotorua gegaan, omdat we met de bus niet in 1 keer van Taupo naar Waitomo konden komen.
De dag erna hebben we de Tuma Tuma Tubing gedaan in Waitomo, sat bekend staat om haar prachtige gloeiwormgrotten. Alsof een gewone wandeling door een gloeiwormengrot nog niet bijzonder genoeg was, besloten we er een draai aan te geven en de spectaculaire en avontuurlijke variant te doen. Tuma Tuma Tubing dus, compleet met wetsuits, helms met lantaarn en visserslaarzen. Met 6 man en een gids gingen we de grotten in om hier 2,5 uur vol spanning te beleven. Het begon met een snikhete wandeling, want in wetsuit, naar de grot. Één voor een daalden we vervolgens af door een smalle spelonk. Beneden even een fotomomentje en meteen werden we verrast door de pracht en praal van gloeiwormen. Net alsof ze met zijn allen een sterrenhemel imiteren, met blauwachtig licht aan hun bips. Onze gids wist de romantiek van dit alles echter de kop in te drukken toen hij aangaf dat gloeiwormen feitelijk larven van vliegen zijn en hun blauwe schijnsel is hun poep, vermengd met wat chemische stofjes, die ze achterin hun lijf verzamelen om insecten te lokken die ze vangen met een soort vishengeltjes. Indien ze geen insecten kunnen vangen, gaan ze over ror kannibalisme. Gezellig, daar ging de romantiek haha;) Gelukkig waren de gloeiwormen zo betoverend mooi, dat ik het ze heb vergeven en onze charismatische gids zorgde voor de nodige humor. Na de eerste gloeiwormervaring, begon de tocht door de grot. Na een tijdje geklauterd en gewaad te hebben, kwamen we aan bij de opblaadbanden. Tubing dus. We lieten ons vanaf een rots op de band in het water vallen en met de voeten onder de oksels van degene voor je, lieten we ons meevoeren met de rustige stroming, boven ons twinkelende blauwe lichtjes van de gloeiwormen. Ik had er kunnen slapen, zo rustgevend en magisch. Hierna was het tijd voor een fikse wandeling en wat uitdagende klauterpartijen. Ook daagde de gids ons uit ons licht uit te doen en in het donker door een smalle gang te kruipen. Ik heb het gedaan hoor. Een volwassen gloeiworm kwam ons gezelschap houden. Meer een libelle dan een vlieg. Het arme beestje was echter uitgeput. Gloeiwormen blijven kind tot 9 maanden, slapen daarna door hun puberteit heen en hebben hierna welgeteld 4 dagen om hun grot uit te komen en zich voort te planten. Hierna eten familieleden elkaar op.
Omdat het water superkoud zou zijn vanaf dan, lieten we ons wetsuit vol lopen, waarbij het water zou fuctioneren als isolatie. Het was namelijk zwemtijd en oh wat k-k-koud. We mochten alleen zwemmen met onze armen, omdat trappelen met onze benen zou kunnen betekenen dat we onze laarzen zouden verliezen. Gezien ze niet weten hoe diep het daar is, niet zo'n puik plan. Dat er alen zaten vond ik ook minder puik, hoewel gelukkig klein en zachtaardig.
Hierna begon het echte klimwerk en ik heb zelfs een "Squeeze" gedaan, waarbij je je door een bijna onmogelijk smalle spelonk worstelt. Op handen en voeten, dan weer uitgestrekt en dan zelfs diagonaal...
Verder hebben we prachtige stalagmieten en stalactieten gezien, bijzondere rotsformaties en ons over allerlei smalle richeltjes bewogen. Ook hebben we nog een laatste keer tubin gedaan. Na een warme douche zijn we terug naar ons hostel gegaan.
De dag erna de bus naar Auckland, waar Samara bleef en ik doorging naar de Coromandel.
De busreis naar Coromandel Town was spectaculair, met mooie stranden, rotsen, heuvels, veel groen en bomen in het water... etcetera!
Gister heb ik een wandeling met een Nederlands meisje gedaan. Deze omvatte mooie stranden, bos en een heuze Kauri boom, een boom, van wel 800 jaar en zo groot, niet normaal. Een elegante reus. Die avond zijn we met een heel stel de zonsondergang gaan bewonderen op het strand.
Vandaag nodigde het Nederlandse meisje me uit om wat verder weg te gaan, gezien ze een auto heeft. We besloten naar Hahei te gaan via een mooie route langs een geweldige waterval en een zonderlinge man die wel 25 varkentjes en 20 kippen houdt als huisdier en voor het gezelschap. Een biggetje vasthouden lijkt schattig maar is verdomde moeilijk. En dat gekrijs! ;) De Cathedral Cove, een enorme rots, van onderen open door de zee, is supermooi. Je kunt eronderdoor lopen en dan doet ie zijn naam zeker eer aan. Hierna zijn we naar de Hotwater Beach gegaan. Wanneer je hier een kuil graaft, vult deze zich met warm water waarin je heerlijk kunt badderen. Dit strand is namelijk het thuis van een geiser. We hebben nog een tijdje op het strand liggen bakken, maar dat doe ik liever niet te lang.
Zometeen gaan we even Coromandel Town onveilig maken en morgen? Nog geen idee. Ik ben uitgenodigd door het Nederlerlandse meisje mee te rijden naar Thames en vanaf hier kijken we wel waar we heen gaan. Er staan echter nog een aantal musts op mijn lijst, zoals een surfles in Raglan (wellicht met Samara) en Paihia & The Bay Of Islands.
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten