Het is 2014, wat gaat het toch snel allemaal! De tijd lijkt aan de andere jant van de wereld nog sneller te gaan.
Zat ik vorige week nog aan een heerlijk kerstdiner, luidden we vannacht het nieuwe jaar al in met goed gezelschap, een drankje (meervoud) en vuurwerk.
Het kerstdiner in mijn hostel in Napier was echt top. De vriendelijke eigenaren hadden werkelijk aan van alles gedacht. Verse gerookte forel met bruine suiker en zout (zo eten ze dat hier, heerlijk), aardappel-, couscous- en groene salades, worstjes en steak van de bbq en meer. "Laat een gaatje over voor het desert", zo klonk het. En wat er ten tafel kwam was geweldig: zelfgemaakte pavlova's met aardbeien, Hokipoki-ijs, fruit, chocola... En wijn en bier was er in overvloed. Na het eten speelden wat mensen gitaar, buiten op het balkon. Heel gezellig. De vader van de eigenaar van het hostel speelde doedelzak en we bleven tot laat buiten zitten kletsen.
Ik was blij met deze avond, want gedurende de rest van de tijd hing een groep jongens de hele dag voor de tv film te kijken. Het weer was slecht tijdens mijn verblijf in Art Deco stad Napier, maar dagen slijten voor de tv zag ik ook niet zitten. Ik ben dan ook in de regen naar buiten gegaan en vond gelukkig een nieuwe regenjas, daar de mijne aan gort lag. It served me well though, waarvoor bedankt oma Marleen:)
In Napier overviel me ook het gevoel van heimwee. De kerstdagen zijn toch een tijd van gezellig met familie zijn en warm thuis zitten. Ook verlangde ik naar een goed feest, zoals kerstmiddag elk jaar weer is. Gelukkig waren daar Angélica en haar vriend Bart. Tweede kerstdag zijn we uit eten gegaan bij een steakhouse, genaamd Hawks Breath, ofwel Haviks Adem. Dat beloofde veel goeds:p Steaks, gegaard met hele lage temperaturen voor 18 hele uren. En oh wat waren ze mals. Met zekerheid de beste steak die ik ooit heb gegeten. Hierna zijn we naar de McDonalds gelopen voor een McFlurry. Classic! Het was super om bij te kletsen met Angie en Bart en verhalen uit te wisselen. Zij hebben 5 meerdaagse wandelingen gedaan en wat ben ik trots op ze.
De dag erna heb ik niey veel bijzonders gedaan. Heb wat rondgeneusd in Vintage- en Art Deco winkeltjes, aan het strand gezeten en verhalen geschreven.
De 28e ben ik naar Whakatane gegaan, waar ik door Samara's oudoom Sandy en diens partner Beverly was uitgenodigd ook bij hen te verblijven. Superlief! Samara was al bij hen voor kerst en kende de stad dan ook goed. We hebben wat rondgelopen en de stad bekeken.
De dag erna regende het, dus we besloten naar de film te gaan. We werden helaas verrast met uitverkochte voorstellingen. We hebben toen maar wat rondgelopen en boodschapoen gedaan voor het avondeten. Samara en ik hadden namelijk beloofd pannenkoeken te bakken. En zo geschiedde. Heerlijk! Ik geloof dat Sandy en Beverly blij verrast waren. Hij is Schots, net als Samara en pannenkoeken worden slechts als desert gegeten. Van den zotte natuurlijk, niet Nederlanders? Pannenkoeken kunnen altijd en overal en belegd met al het mogelijke. Die avond keken we gezellig een film en de dag erna bracht Beverly Samara en mij naar Rotorua, de stad die stinkt naar rotte eieren.
Rotorua bevat namelijk een hooo zwavel en kent zelfs een plek die Devils Gate heet. Maar dat niet alleen. Rotorua is rijk aan waterspuwende geisers, borrelende modderpoelen, kokend hete natuurlijke waterbronnen en Maõri historie. We hebben dan ook ern bezoek gebracht aan een Maõri stad, waar de mensen nog steeds leven. Een onmogelijk uit te spreken naam siert de stad, die afgekocht Whaka village wordt genoemd: Te Whakarewarewa (en nog een lang woord dat nergens terug te vinden is). Hier woonden we een geweldige Maõri voorstelling bij, waarin ze een traditionele Haka, een oorlogsdans van origine, dansten en prachtige andere dansen en zang ten tonele brachten. Ik vond het heel bijzonder. Hierna volgden we een tour met Maõri gids door het dorp, ze liet zien hoe men hier leeft, vertelde over de historie en gaf aan hoe men gebruik maakt van de natuurlijke bronnen. De stad is rijk aan warmwaterbronnen met zuiverende en verzachtende mineralen, die ook nog eens helende krachten zouden bezitten. Het water voelt daadwerkelijk zacht aan en de olieachtige structuur maakt dat je huid verzorgd wordt. De mensen in de stad badderen 2 keer per dag in dit water en gebruiken slechts natuurlijke bronnen voor alles. De kinderen duiken graag naar muntjes, als toeristen die in het water gooien. Ze hebben een bijzondere plek om ze te bewaren: hun mond. Sommige plekken in de stad zijn voor iedereen verboden terrein. Vanwege de kokende waterbronnen, is het niet overal veilig. Van sommige bronnen weten zelfs de Maõri niet de diepte. In de stad kon je ook een Maõri tattoo laten zetten in de meest prachtige designs. Heb ik niet gedaan hoor, maar kijken is altijd leuk. Op terugweg naar ons hostel zijn we, ondanks regenjas, kletsnat geregend. Wat een weer! In onze natte goed boodschappen gedaan voor die avond, zodat we niet een tweede keer door de regen hoefden. Die avond hebben we dan ook maar met een fimpje doorgebracht.
En toen was het ineens Oudjaarsdag! We zijn per bus naar Taupo gegaan, waar we Oud en Nieuw zouden vieren. Na wat noodzakelijke boodschappen - avondeten, brood, wijn ;) - zijn we gaan genieten van de zon, waarna we uit eten zijn gegaan en hebben genoten van een heerlijke risotto. In het hostel een wijntje gedronken en toen het centrum ingegaan. Hier was ht erg gezellig en druk. Om 00:00 knalde het vuurwerk ons tegemoet. Het is wel wat anders dan bij ons. Waar het in Nederland een niet te stoppen serenade van knallen is, de hemel blank staat van de rook, de straten rood kleuren van al het kruid en flitsen je om de oren vliegen, is ht hier slechts een vuurwerkshow van 15 minuten. Naar mijn mening zitten er zeker goede kanten aan het afsteken van vuurwerk op een centrale plek en het feit dat het geregeld is door de overheid en wordt gedaan door een ervaren iemand. "Veiligheid boven alles", moet men hier hebben gedacht. Na dit spektakel zijn we op zoek gegaan naar een leuke bar en we mengden ons onder de lokale Maõri bevolking. Het was erg gezellig hoewel niet iedereen van ons gezelschao was gediend. Samara vond namelijk een tasje van iemand op het toilet en wilde dit teruggven, waarop de eigenaresse woest werd. Een tijd later kwam ze naar ons toe en nodigde ons uit mee te gaan naar een feest bij haar thuis. Ik vertrouwde het niet en ben van mening dat je goed naar je instinct en voorgevoel moet luisteren. Samara deelde dezelfde mening en we besloten in de bar te blijven. Een Maõri man, vertelde ons dat de dame in een gang zit, die blanken graag in elkaar trimt. Gezellig! Echt een raar idee en ik kan me eindelijk een beetje voorstellen hoe het moet voelen gediscrimineerd te worden om je afkomst. Leermomentje en ik ben blij dat we naar ons voorgevoel hebben geluisterd. Ik wil hier overigens wel duidelijk bij vermelden dat dit een incident is en dat Maõri echt niet allemaal zoals zij zijn. Zelfs in veilig Nieuw-Zeeland heb je dus gangs, misschien naief maar zoiets verwacht je niet meteen. De rest vsn de avond was erg gezellig. We werden de bar uitgeveegd en gingen terug naar ons hostel, waar we ern drankhe hebben gedaan met wat mensen die nog wakker waren. Om een uur of 3/3.30 zochten we ons bedje op.
In Taupo wilde ik graag de Tongariro Crossing doen, maar het weer is te slecht de komende dagen. Ik denk overigens na over een eventuele skydive in Taupo. Vandaag willen we een mooie wandeling naar de Huka Fallsven hete waterbronnen doen en ik moet aan de bak om uit te zoeken wat ik vanaf morgen ga doen en zien. Nu heb ik nog geen idee namelijk.
But it's all good:)
Ik wens jullie allemaal een geweldig en liefdevol nieuwjaar toe.
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten